Van Griekenland naar Spanje

Na vijf maanden reizen neergedaald in een vallei in Tarragona, Spanje....intrek genomen in een finca waar we opeens een zee van ruimte hebben. De camper geparkeerd tussen de olijfbomen. Na een week landen dan hier de laatste beschrijvingen van onze belevenissen.
Na de zomerse ervaringen in Griekenland waar we van baai naar baai reisden besloten we ook nog een stukje binnenland te ervaren en we bezochten vanuit Galaxidi het hoog gelegen Delfi waar we de griekse geschiedenis konden voelen. We zijn zo buiten het seizoen dat we zelfs bij dit soort grote plaatsen bijna de enigen zijn. We moeten aardig klimmen om uiteindelijk het stadium te bereiken waar het orakel werd geraadpleegd onder ceremoniële rituelen. Wat een prachtig uitzicht over de bergen en valleien van de regio! Na Delfi besluiten we richting Meteora te rijden maar raken verdwaald in de bergen die we moeten doorkruizen. Na een rit van uren besluiten we dat we geen keus hebben en zoeken we een plek in een uitgestorven dorp bij de kerk om de camper te plaatsen. We hebben voor het eerst alleen maar coördinaten gebruikt en reden blind op de garmin. Bij daglicht en bestudering van de kaart blijkt een coördinaat niet goed te zijn geweest en we moeten de hele rit weer terug...We voelden s'nachts al dat we een spectaculaire tocht maakten en we voelden letterlijk de bergen soms over ons heen hangen..Ik had al gegrapt naar Marcel na honderden haarspeldbochten dat ik zo graag bij daglicht het nog een keer zou rijden, dat bleek dus ook de enige mogelijkheid te zijn...De hele weg terug en nog een paar bergen over... Ik geniet zo ontzettend van de rit en we rijden meerdere malen boven de zestienhonderd meter...we worden allemaal een beetje stil van de uitzichten die we naast en voor ons hebben en we bedenken hoe het is om te wonen in een dorpje zo afgelegen tussen de steile bergen dat je wel 3 tot 4 uur moet rijden naar een stadje. Wat een leven; Janna zucht meerdere malen dat ze blij is dat ze daar niet geboren is.. We zien de herfstkleuren van Griekenland die een oranje gloed geven aan het landschap en we besluiten te overnachten op een hoge plek waar we genieten van immense vertes en dieptes. We komen in de buurt van Meteora maar het is donker als we aankomen en dan duurt de nacht zo lang, ik kan niet wachten tot ik s'morgens zie waar we op uitkijken...De volgende dag schijnt de zon speciaal voor ons en zijn we op heel korte afstand van de indrukwekkende kloosters van Meteora..Adembenemend; de steile rotsen, de kloosters( waarvan we twee bezoeken met duizelingwekkend veel beschilderingen) en de geschiedenis van deze plek..We komen ogen en oren te kort en willen nog langer blijven. We vinden een perfekte plek met een hemels uitzicht en hebben daar een picknick op een plateau hoog boven op de berg met links en rechts de kloosters. Als het eenmaal donker is komen nog twee campers bij ons staan...eerst denken we dan; "wat moet dat hier...dit is onze plek", maar het blijken zeer aangename reizigers uit Australië te zijn waar we de hele avond gezellig mee doorbrengen. Verhalen over alle landen die we bezochten, bijzondere plekken en ervaringen uitwisselen en vooral veel gelachen! De volgende morgen samen ontbijten en dan gaat de reis verder. Wij zouden rustig aan richting Igoumenitsa reizen om daar de boot te nemen naar Italië, maar aangezien de regen met bakken uit de hemel komt besluiten we door te rijden en in Igoumenitsa rond te kijken...Het weer in Igoumenitsa is niet beter en we krijgen zelfs hagel over ons heen....we proberen het in de camper gezellig te hebben totdat we kunnen boarden..vinden wat zwak wifi signaal en maken wat contact.
De bestemming is een finca in de buurt van Mora d'Ebre waar we via de site voor-elkaar, op een huis gaan passen van Nederlanders die een paar maanden naar Nederland teruggaan. We zijn heel erg benieuwd naar de plek maar we willen ook nog wat zien onderweg dus besluiten we om redelijk snel door zuid-Frankrijk te rijden om te stoppen in Figueres en Barcelona. We rijden door het franse landschap wat zo anders is in de winter, kale platanen, kale wijngaarden, zomerse toeristenplaatsen nu volledig uitgestorven...de provencaalse dorpen waar de luiken nu vooral gesloten zijn, de plaatsnamen die ons bekend voorkomen van de vele zomers die doorbrachten in de Provence en Pyreneën..we razen het voorbij om s'avonds in Figueres een goede overnachtingsplek te vinden..Het waait enorm en de temperaturen dalen s'nachts tot rond het vriespunt dus moeten we de kachel in de camper aardig opstoken en hebben we alle winterkleding moeten uitpakken...
Het teatro museu van Dali is op vijf minuten loopafstand van de camper dus daar zijn we de volgende ochtend rond 11 uur. We genieten van de kunst van deze geniale man...vier uur en vele indrukken later stappen we weer in de camper om een stuk verder te rijden. We gaan in Barcelona een vriendin opzoeken die daar woont in een buitenwijk. We zien de laatste dagen vele bergtoppen met sneeuw bedekt en de korte dagen en lange nachten doen ons erg verlangen naar een "huis". Na nog één overnachting in een klein dorpje komen we aan in Barcelona waar we warm worden verwelkomd door Judith. Judith heeft gekozen voor een hele alternatieve manier van leven waarin "consuminderen" de leidraad is. Ze woont in een kraakpand, een huis wat ooit stond in een klein boerendorpje aan de rand van Barcelona, waar de boeren nog akkers hadden en vee, maar wat nu door de stad is opgeslokt en waar binnen geringe tijd moderne huizen zullen staan om door het "wereldse" Barcelona te worden opgenomen...Judith heeft een klein beetje stroomvoorziening maar geen stromend water en geen gas. Ze haalt water uit de bron iets verder op en misbruikt niets van haar afvalwater..Alles wat ze nodig heeft vindt ze op de straat en ze koopt alleen voedsel en drinken in een winkel. In Barcelona is ook een alternatieve scene en sommige wijken van de stad hebben free-shops waaar mensen bruikbare spullen naar toe brengen. Deze winkel draait niet om geld maar om hergebruik en geven aan mensen die geen geld hebben. In de straten van Barcelona wordt iedere week s'avonds het zogenaamde "grof"vuil buitengezet, dan gaat iedereen dus shoppen en zie je mensen met winkelwagentjes door de straten rijden om mee te nemen wat kan worden gebruikt. Judith doet voor hoe ze dan ruikt aan bijvoorbeeld een matras, het kritisch bekijkt en vervolgens zou besluiten om het her te gebruiken...We lopen de volgende dagen eindeloos door de stad die heel bergachtig is, wandelen door park Güell en verdwalen door de steile straten..s'Avonds eten we bij Judith die ons trakteert op gepofte artisjokke, gepofte knoflook, spaanse asperges en rijst. Het smaakt allemaal heerlijk en we genieten van verhalen van Judith en vriendin Paula die een eigen onderneming heeft. Ze maakt cosmetische producten van pure ingrediënten en heeft nog meerdere andere projecten waar ze over vertelt. Ecologisch en duurzaam zijn de sleutelwoorden van deze projecten, mensen in beweging krijgen om bewuster te gaan leven en in ieder geval zelf niet meer de kop in 't zand steken maar doen...We lopen iedere avond naar onze camper die iets hoger op een berg staat in de wijk waar gitano's leven. De vervallen huisjes bieden een plek aan zigeunerfamilies die ons eerst wat op afstand bekijken maar na een paar dagen vriendelijk groeten en af en toe een sigaretje komen vragen. Geen probleem, we mogen blijven zolang als we willen. We staan geparkeerd tussen de palmen en sinasappelbomen en weten de camper redelijk recht te krijgen iets wat nogal moeilijk is in het bergachtige Barcelona..De volgende dag maak ik pannenkoeken voor Judith en voor vrienden die in en uit lopen en soms blijven logeren.. Het is vijf december dus we doen iets speciaals, een vuurtje in de tuin, poffen van tamme kastanjes en het smelten van marshmellows...We moeten alleen aan hout zien te komen, nog niet eenvoudig in een stad waar de vuildienst zo goed werk doet dat er eigenlijk helemaal niks op straat ligt...Judith komt na een half uur met hout terug en de mededeling dat we even moeten checken bij de camper want er is vuur in de buurt van onze plek... Branden zijn heel gewoon in het droge Spanje, maar het vuur zo te zien in de buurt van onze camper...gelukkig is de brand na een paar uur overmeesterd en maken wij ons vuurtje in het piepkleine binnentuintje, er komt nog een vriend met een prachtig dobro en er wordt wat gespeeld, aanloop van een ander stel vrienden met hond die komen vertellen dat ze een prachtige plek hebben gekraakt in de buurt van Montserrat. Iona, de bordercollie van mijn vader, die nog steeds onze trouwe metgezel is is inmiddels sinds een paar dagen "loops" en moeten we erg in de gaten houden omdat ze ontzettend "willig" is en haar best doet om iedere mannetjeshond die we passeren in Barcelona te verleiden, heeft direct innig contact met de hond die binnenloopt. Het blijkt ook een "loops" teefje te zijn en binnen de kortste keren maken ze van de woonkamer een podium om hun liefdesuitingen ten toon te stellen.
We besluiten om op 6 december naar het huis te rijden en hebben afgesproken met de mensen van daar dat ze ons ontmoeten in het dichtsbij gelegen dorp/stad Mora d'Ebre..we vragen ons nog af waarom ze ons niet gewoon het adres geven maar als we eenmaal achter ze aan rijden richting hun huis, begrijpen we al gauw, dat dat zo niet werkt. We rijden na tien minuten van de snelweg af over een onverharde weg, door een riviertje heen over vele stenen en rotsen, tussen de olijfgaarden en amandelbomen richting hun huis dat 20 minuten verderop ligt...
Hier en nu dus de laatste fase van "ons"half jaar...We laten na 9 december als we hier echt alleen zijn, de stilte over ons heen vallen en we realiseren ons dat we ons moeten voorbereiden op de terugkomst en alle uitdagingen die er voor ons liggen.. We verdwalen in de ruimte die we opeens hebben en Janna telt de dagen af. We kijken terug op een bijzondere periode met zo ontzettend veel prachtige momenten...we zijn er stil van!
We voelen ons bevoorrecht dat we de reis hebben kunnen maken en de tijd hebben kunnen nemen om op onszelf te zijn. Ik ben dankbaar voor alle lieve berichten die we hebben ontvangen van onze familie en vrienden en heb via internet natuurlijk het een en ander kunnen volgen. Heerlijk om straks weer mensen in de armen te sluiten die ons zo dierbaar zijn.
Deze reis bracht me prachtige uitzichten, oogverblindende zonsondergangen, diepe stiltes, overweldigende natuur, idyllische baaitjes, geuren van verse salvia, oregano, thijm, sinasappels, limoenen, citroenen..maar ook zicht op armoede, strijd met mijn dochter, slapeloze nachten, zorgen over mijn allerliefsten thuis, eenzaamheid en leegte....
Bewuster geworden van mezelf, dat wat ik voel, dat wat ik doe...hoe confronterend het ook is en was, het heeft me verrijkt en bovenal vervuld en ik neem al mijn belevingen graag mee naar mijn volgende uitdaging. Ik mag nog zoveel leren!!!!